logboek LIV Spitsbergen
Door: Edwin van Delden
Blijf op de hoogte en volg Edwin
31 Mei 2016 | Nederland, Utrecht
Gisteren 29 mei zijn we aangekomen in de mooie haven van Trontheim. Yep, dit was wederom niet de bedoeling maar het weer dwong ons er toe. Een week geleden hebben we Bergen verlaten om de open zee op te varen. Op voorhand was al duidelijk dat er op onze weg naar het noorden een hogedrukgebied lag met noorderwind. Om deze te ontsnappen hebben we een grote omweg gemaakt richting IJsland in de hoop een mooie zuiderwind op te pakken. Helaas, het hogedrukgebied had het zelfde idee waardoor we een noorderwind bleven houden. We hebben één dag kunnen zeilen maar de rest van de route op de motor moeten varen. En dan kwamen we soms nog amper vooruit. Twee zaken zijn zeer ongewoon in dit gebied voor deze tijd van het jaar: dit forse lang aanhoudende hogedrukgebied over een enorm oppervlak en…. geen regen maar elke dag van 05.00 tot 23.45 uur zon! Daar tussenin lichte schemer want het wordt niet echt donker op dit moment. De zonsopkomsten en -ondergangen zijn absoluut spectaculair om te zien, de hemel wordt helemaal rood gekleurd.
En 27 mei werd Harm 66 jaar!! In Bergen hadden we al stiekem slingers en ballonnen met piratenopdruk gekocht, dus toen we de wissel van de wacht hadden om 08.00uur ’s ochtends was Harm aangenaam verast een versierde cabine te zien. In de middag moest hij op zijn gebakken verjaardagscake het waxinelichtje uitblazen, waren er hot dogs met warme broodjes uit de oven en uiteraard een kado. Maar daarvoor moest hij eerst het volgende gedicht voordragen:
Beste Harm,
(aan boord van de LIV op 27 mei 2016, als jij jou 67e levensjaar in gaat)
N. 62.58.953
W. 0.17.349
Harm vier zijn verjaardag dit jaar op zee,
En wij zijn de gelukkigen, we mogen mee.
Wij mogen ons op zijn schip bewijzen,
Met koken, navigeren en zeilen hijsen.
Harm las als kleine jongen een boek over Eskimo’s,
Die leefden niet in huizen maar in heuse ronde iglo’s.
Daar wilde hij naar toe! Naar die verre oorden,
Die helemaal boven aan de kaart lagen, het hoge noorden.
Een land vol sneeuw, ijs en koude nachten,
Om vast te oefenen legde kleine Harm ijsblokjes onder zijn ballen en ging zitten wachten.
De ijsblokjes zijn inmiddels wel ontdooit,
Maar de wens is nog steeds groter dan ooit.
En dus zijn wij nu op weg naar Spitsbergen,
Met vier jongens die zich niet voor elkaar kunnen verbergen.
Leo, die werkelijk elk technische klusje aan elkaar rijgt,
Zolang hij ’s ochtends zijn bordje Brinta maar voor geschoteld krijgt.
Wouter, rots in de branding met goede oren,
Hij weet in no time elke ongeregeldheid op te sporen.
Edwin, zelf verkozen kok aan boord,
Hou hem te vriend anders wordt je maaltijd door je neus geboord.
En uiteraard onze kapitein Harm,
Met zulke goede krachten aan boord voelt hij zich nooit arm.
Maar wat als hij straks weer alleen aan boord is?
Zonder deze toppers voelt het nu al een gemis.
Daarom dit kado voor de donkere nachten,
Als jij smachtend op lieve woordjes ligt te wachten.
Een vrouw aan boord spreekt je altijd tegen,
Wat te doen, je blijft maar wikken en wegen.
Dit kado is een echte vriend en goede luisteraar,
Hij spreekt je altijd na, een lekkere babbelaar.
Zorg goed voor hem, het enige wat hij wil is af en toe wat lucht,
En een mooi plekje op de LIV, anders is hij zo weg in vogelvlucht.
Harm, fijne verjaardag en nog vele avontuurlijke jaren,
Het liefst naar verre oorden, over oceanen en woelige baren.
Leo, Wouter en Edwin
En zijn kado? Een opblaasbare papegaai van 1.15 meter hoog!!
In de avond heb ik gekookte aardappels, rundvlees en sperzieboontjes (ja, met pepers) gemaakt met rijstevlaai als toetje. Een verjaardag om niet snel te vergeten.
Zaterdag 28 mei was een slechte dag op zee. De wind bleef maar onverwacht draaien en schudde de boot enorm heen en weer tot ver de volgende ochtend. Echt niet normaal, alles wat niet vast zat of goed opgeborgen vloog door de cabine, van boeken tot laptop, van beeldscherm tot beddengoed. Harm heeft het vooronder, de tilet en het dek onder gekotst, Leo heeft netjes over de reling de vissen staan voeren. Met de wissel van de wacht stond ik nog even een lekkere tosti voor Wouter te maken en wilde een glas drinken voor hem inschenken toen plots alle glazen uit de kast gevlogen kwamen. In een reactie wilde ik deze met twee handen vangen waardoor ik zelf nergens meer houvast had. Een enorme beuk van een golf aan bakboord deed mij het Olympisch record achteruit schaatsen op de 3 meter afstand verbeteren (Sven Kramer eat your heart out!), met wel als nadelig gevolg dat ik keihard tegen het massief houten bureau aan de andere kant van de kajuit knalde. Zo hard dat het rechtopstaande handvat volledig afbrak. Dat zijn fors gekneusde ribben dacht ik eerst maar even later voelde ik ook bot tegen bot schuren en dat voorspelde niet veel goeds. De arts in het ziekenhuis van Trontheim heeft na onderzoek gister bevestigd dat ik een rib gebroken heb. Niet echt een lekkere blessure, zeker niet op een altijd bewegend schip. Er werd mij 4 weken rust voorgeschreven en absoluut afgeraden de zeiltocht voort te zetten. Yeah right... Mijn lichaam mag dan een deukje (breukje) opgelopen hebben, tussen de oren zit het nog wel goed dus geef maar gewoon een gezinsverpakking pijnstillers want deze reis wil ik voor geen goud missen.
Wie we wel zullen missen is Wouter. Door de trage gang naar het noorden en de voor ons slecht noorderwind ook de komende week, zal hij Spitsbergen nooit op tijd kunnen bereiken om naar huis te vliegen. Wouter leerde mij de eerste dag dat “zeilen inhoud dat je flexibel zult moeten zijn”. Uiteraard vindt hij het jammer maar ziet het niet als mislukking. Dit kan gebeuren. Wouter is gister met de nachttrein naar Oslo gegaan en vliegt daarna door naar huis. Jammer Wouter maar dank voor je hulp en gezelschap!!!!!
En wij? Zolang de noorderwind aanhoud zullen wij door de fjorden (waar je minder last van de wind hebt) langzaam naar het noorden varen en zien hoe ver we komen. We hebben zojuist van een lokale visser allemaal leuke aanlegplaatsen door gekregen en zijn voor zaterdag uitgenodigd om op een verlaten eiland (welke ze afgehuurd hebben) de verjaardag van zijn broer te komen vieren. Ook dat zijn leuke dingen! En toegegeven, ik moet even kijken hoe het gaat met mijn blessures.
Wellicht dat ik jullie dus vaker op de hoogte kan houden en jullie niet zo’n ellenlang bericht als vandaag hoeven te lezen. Wordt vervolgt.
En 27 mei werd Harm 66 jaar!! In Bergen hadden we al stiekem slingers en ballonnen met piratenopdruk gekocht, dus toen we de wissel van de wacht hadden om 08.00uur ’s ochtends was Harm aangenaam verast een versierde cabine te zien. In de middag moest hij op zijn gebakken verjaardagscake het waxinelichtje uitblazen, waren er hot dogs met warme broodjes uit de oven en uiteraard een kado. Maar daarvoor moest hij eerst het volgende gedicht voordragen:
Beste Harm,
(aan boord van de LIV op 27 mei 2016, als jij jou 67e levensjaar in gaat)
N. 62.58.953
W. 0.17.349
Harm vier zijn verjaardag dit jaar op zee,
En wij zijn de gelukkigen, we mogen mee.
Wij mogen ons op zijn schip bewijzen,
Met koken, navigeren en zeilen hijsen.
Harm las als kleine jongen een boek over Eskimo’s,
Die leefden niet in huizen maar in heuse ronde iglo’s.
Daar wilde hij naar toe! Naar die verre oorden,
Die helemaal boven aan de kaart lagen, het hoge noorden.
Een land vol sneeuw, ijs en koude nachten,
Om vast te oefenen legde kleine Harm ijsblokjes onder zijn ballen en ging zitten wachten.
De ijsblokjes zijn inmiddels wel ontdooit,
Maar de wens is nog steeds groter dan ooit.
En dus zijn wij nu op weg naar Spitsbergen,
Met vier jongens die zich niet voor elkaar kunnen verbergen.
Leo, die werkelijk elk technische klusje aan elkaar rijgt,
Zolang hij ’s ochtends zijn bordje Brinta maar voor geschoteld krijgt.
Wouter, rots in de branding met goede oren,
Hij weet in no time elke ongeregeldheid op te sporen.
Edwin, zelf verkozen kok aan boord,
Hou hem te vriend anders wordt je maaltijd door je neus geboord.
En uiteraard onze kapitein Harm,
Met zulke goede krachten aan boord voelt hij zich nooit arm.
Maar wat als hij straks weer alleen aan boord is?
Zonder deze toppers voelt het nu al een gemis.
Daarom dit kado voor de donkere nachten,
Als jij smachtend op lieve woordjes ligt te wachten.
Een vrouw aan boord spreekt je altijd tegen,
Wat te doen, je blijft maar wikken en wegen.
Dit kado is een echte vriend en goede luisteraar,
Hij spreekt je altijd na, een lekkere babbelaar.
Zorg goed voor hem, het enige wat hij wil is af en toe wat lucht,
En een mooi plekje op de LIV, anders is hij zo weg in vogelvlucht.
Harm, fijne verjaardag en nog vele avontuurlijke jaren,
Het liefst naar verre oorden, over oceanen en woelige baren.
Leo, Wouter en Edwin
En zijn kado? Een opblaasbare papegaai van 1.15 meter hoog!!
In de avond heb ik gekookte aardappels, rundvlees en sperzieboontjes (ja, met pepers) gemaakt met rijstevlaai als toetje. Een verjaardag om niet snel te vergeten.
Zaterdag 28 mei was een slechte dag op zee. De wind bleef maar onverwacht draaien en schudde de boot enorm heen en weer tot ver de volgende ochtend. Echt niet normaal, alles wat niet vast zat of goed opgeborgen vloog door de cabine, van boeken tot laptop, van beeldscherm tot beddengoed. Harm heeft het vooronder, de tilet en het dek onder gekotst, Leo heeft netjes over de reling de vissen staan voeren. Met de wissel van de wacht stond ik nog even een lekkere tosti voor Wouter te maken en wilde een glas drinken voor hem inschenken toen plots alle glazen uit de kast gevlogen kwamen. In een reactie wilde ik deze met twee handen vangen waardoor ik zelf nergens meer houvast had. Een enorme beuk van een golf aan bakboord deed mij het Olympisch record achteruit schaatsen op de 3 meter afstand verbeteren (Sven Kramer eat your heart out!), met wel als nadelig gevolg dat ik keihard tegen het massief houten bureau aan de andere kant van de kajuit knalde. Zo hard dat het rechtopstaande handvat volledig afbrak. Dat zijn fors gekneusde ribben dacht ik eerst maar even later voelde ik ook bot tegen bot schuren en dat voorspelde niet veel goeds. De arts in het ziekenhuis van Trontheim heeft na onderzoek gister bevestigd dat ik een rib gebroken heb. Niet echt een lekkere blessure, zeker niet op een altijd bewegend schip. Er werd mij 4 weken rust voorgeschreven en absoluut afgeraden de zeiltocht voort te zetten. Yeah right... Mijn lichaam mag dan een deukje (breukje) opgelopen hebben, tussen de oren zit het nog wel goed dus geef maar gewoon een gezinsverpakking pijnstillers want deze reis wil ik voor geen goud missen.
Wie we wel zullen missen is Wouter. Door de trage gang naar het noorden en de voor ons slecht noorderwind ook de komende week, zal hij Spitsbergen nooit op tijd kunnen bereiken om naar huis te vliegen. Wouter leerde mij de eerste dag dat “zeilen inhoud dat je flexibel zult moeten zijn”. Uiteraard vindt hij het jammer maar ziet het niet als mislukking. Dit kan gebeuren. Wouter is gister met de nachttrein naar Oslo gegaan en vliegt daarna door naar huis. Jammer Wouter maar dank voor je hulp en gezelschap!!!!!
En wij? Zolang de noorderwind aanhoud zullen wij door de fjorden (waar je minder last van de wind hebt) langzaam naar het noorden varen en zien hoe ver we komen. We hebben zojuist van een lokale visser allemaal leuke aanlegplaatsen door gekregen en zijn voor zaterdag uitgenodigd om op een verlaten eiland (welke ze afgehuurd hebben) de verjaardag van zijn broer te komen vieren. Ook dat zijn leuke dingen! En toegegeven, ik moet even kijken hoe het gaat met mijn blessures.
Wellicht dat ik jullie dus vaker op de hoogte kan houden en jullie niet zo’n ellenlang bericht als vandaag hoeven te lezen. Wordt vervolgt.
-
31 Mei 2016 - 16:25
Bodhi:
Hoi pappa hoop dat het goed met je gaat en met de rest ik mis je super veel maar ben ook wel weer blij dat je deze reis kunt doen en dat je een gezond persoon bent we houden super veel van je hvj
Groetjes je zoon Bodhi -
31 Mei 2016 - 16:47
Falco:
Ed, gebroken rib 4 weken ? Op uw leeftijd ? ...... Veel plezier en genezing daar, is een pijnlijke blessure. Geef niet op en maak nog meer mooie foto's !
Falco -
31 Mei 2016 - 16:49
Frederique:
Jeetje, in eerste instantie moest ik vreselijk lachen maar geheel vlekkeloos gaat het nog niet. Dat is dan ook wel de uitdaging maar toch... Een gewaarschuwd mens telt voor twee dus jullie weten nu vooral wat niet te doen -
31 Mei 2016 - 17:07
Robert:
Whahahahahahahahahahahhaaaa....heel erg grappig...nou,ja, dan maar geen grapjes maken aan Edwin want hij mag niet lachen....whahahahahaahahahahahahahahahaha.
Ennuh: Harm: gefeliciteerd! -
31 Mei 2016 - 22:21
Vousia:
Lieve arme Schat,
Daar zit je dan op de boot met een gebroken bot.
En lig je met een pijn vertrokken gezicht in je kot.
Je ging mee op de boot om te koken,
maar eindigt nu met rib gebroken.
Tosti's maken, glazen vangen en rechtop blijven staan,
Voor je het wist ben je knock-out gegaan.
Echt balen van zoveel pech,
en dat na amper 2 weken onderweg.
jij bent nog niet zover om overstag te gaan en bakzeil te halen,
Nee, lekker volgooien met pijnstillers en even flink balen.
Want je bent een taaie rakker met een hoge pijn grens,
Hopelijk kun je de reis afmaken, dat is wat ik je wens.
Vanaf nu staat er dus iedere dag op het menu: Ribkarbonade, Casselerrib of Ribeye :-).
Heel veel sterkte en kom veilig thuis!
xxx -
01 Juni 2016 - 09:04
Liesbeth:
Heel veel sterkte (hoop dat de pijnstillers hun werk goed doen, een zwachtel kan de druk ook wat verdelen). Die mooie zonsondergangen maken vast een hoop goed :-)
Groetjes van ons -
02 Juni 2016 - 09:51
Meta:
Harm van harte gefeliciteerd, geweldig cadeau en gedicht heb je gekregen van de mannen.
De laatste keer ook dat je lekker hebt gegeten ben ik bang...zelf de gedroogde macaroni met heet water tot leven wekken zal de oplossing zijn nu kokkie knock out ligt!
Edwin, een nieuw handvat aan dat kastje gaat je misschien wel een rib uit je lijf kosten!
Heel veel sterkte hoor!!! -
03 Juni 2016 - 11:00
Hans:
Edje, Voor jou als ervaringsdeskundige moet die gebroken rib een makkie zijn. Hou je haaks man...en niet te veel lachen, ik weet hoe dat voelt :-(
.....Ik ben zo benieuwd naar je foto's....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
