logboek LIV Spitsbergen

We zijn officieel boven de Poolcirkel! Ergens vannacht zijn we de
66’33’46’2”N gepasseerd en vanochtend aan gekomen bij de eilandengroep de Lofoten. Deze Lofoten zijn bekend vanwege de prachtige fjorden met mooie aanlegplaatsen omgeven door grillige, direct uit zee oprijzende bergentoppen, kraakhelder water en af en toe een vissersdorpje met de karakteristieke houten huisjes waar stokvis hangt te drogen. Een ansichtkaart waardig. We zullen de komende dagen wat mooie foto’s gaan maken want hier willen we wel even rond blijven varen.

Na vertrek uit Kuringvâgen zijn we naar Setervâgen gevaren om de doodeenvoudige reden dat ze daar een pub hebben die vrijdag geopend is. Hier hebben we heerlijk gehakballen, vis en hamburger gegeten, 7 biertjes gedronken en € 100,-- afgerekend. Bier was goedkoop, € 8—, in plaats van € 10,-- in Trontheim….. Er zaten verder wat andere zeilers te eten en de plaatselijke dames-motorclub was er neer gestreken. De dames zagen er eerder uit alsof ze liever als man door het leven gingen, of het waren “bouwpakketten” waarbij mannetje vrouwtje was geworden. Afijn, we hebben het maar niet gevraagd.
Daarna een wat grotere plaats Rorvik, onderwijl nog steeds op de motor varend vanwege Noorderwind, waar we in de supermarkt allerlei lekkers gekocht hebben oa een verpakking gerookte zalm maatje XXXXL voor de prijs van een pakje XXXXS in Nederland. Heerlijk. Ook weer verse melk en fruit gehaald want de volgende twee dagen zouden we op zee zijn. We vertrokken zondag met een geweldig zonnetje over een vrijwel windstille zee. Om wat wind te pakken hebben we wel de zeilen gehesen en met gebruik van de motor haalden we toch zo’n 5 knopen. Een fantastische dag op zee waarbij het wateroppervlak leek op een luchtbed waar af en toe wat beweging in zat met als sluitstuk een spectaculaire zonsondergang. Een ander woord dan magisch heb ik er niet voor.
Toen ik 20 was las ik het verhaal van Robin Lee Graham die in 1965 met zijn bootje Dove als 16-jarige jongen de wereld over gevaren had. Dat wilde ik ook! Daar moest ik aan denken op die zondagnacht, nu 31 jaar later keek ook ik langs de boegspriet naar een waar natuurspektakel. Wat is de wereld toch mooi en wat kan het leven mooi zijn. Moet je er wel zelf wat van maken!!! Een oud Twents spreekwoord zegt:” als je wilt lachen moet je jezelf kietelen”. Zie wel, de wijzen komen uit het oosten (uh, ik ben geboren in Twente).


En waar hebben Harm, Leo en ik het dan al zo over op de LIV?? Naast urenlang in je eigen gedachten over de golven turen (net als in vlammen kijken kun je dat heel lang vol houden) gaat het bij ons over: slap geauwehoer, familie, zeilinstructies, vorige reizen (we hebben met z’n drie in Australië gezeten op de motor) , slap geauwehoer, onze bedrijven, nieuw te plannen reizen (Iran met de auto en Alaska op de motor 2017, dan weten de dames dat thuis vast), slap geauwehoer, het weer en de wind, relaties en af en toe een serieus onderwerp (wan dat moet van mijn goede vriend Frank). Voorbeeld van een poging van Harm tot een serieus gesprek?
Harm:” jongens, ik ga even liggen maar hou al mijn kleding aan dus als er wat is dan maak me wakker en ben ik voorbereid”.
Leo:” da’s goed Harm, neem gelijk een condoom mee naar bed dan”
Edwin aanvullend: “en doe die condoom dan gelijk om voor het geval je een natte droom krijgt. Ben je ten minste voorbereid!”
Tja, die Harm heeft het niet altijd even makkelijk met ons….

Zo mooi zondag was, zo troosteloos was maandag. Miezerig regentje, mistig, weinig wind maar gelukkig wel voldoende om te zeilen zonder motor en zo zijn we hier vanochtend 08.30 uur in de haven Reine aangekomen. De komende dagen blijven we zoals gezegd rond deze Lofoten zeilen dus ik hou jullie op de hoogte met tekst en foto’s.